جهان امروز

اين طبق بندي به عنوان معياري تشخيصي است كه ميزان تحليل و از بين رفتن استخوان را بعد از جراحي ايمپلنت دندان مشخص مي كند.

به طور كلي اين تحليل استخوان به سه دسته تقسيم مي شود:

زودرس

با PD ≥4 ميلي متر و از دست دادن استخوان كمتر از 25 درصد از طول كاشت.

متوسط

با PD ≥6 ميلي متر و ريزش استخوان بين 25 تا 50 درصد از طول كاشت.

پيشرفته

با PD ≥8 ميلي متر و از دست دادن استخوان بيش از 50 of از طول كاشت.

بيشتر بخوانيد :

• لمينت دندان
• كامپوزيت دندان

يك مزيت قابل توجه اين طبقه بندي ، ارزيابي از دست دادن استخوان از نظر درصد طول كل ، به جاي ميلي متر است (از آنجا كه هر كاشت طول متفاوتي دارد و هر سيستم ايمپلنت دندان شكل متفاوتي دارد).

پيش نيازهاي تشخيصي اين طبقه بندي وجود التهاب و از بين رفتن پيشرونده استخوان است. التهاب باليني به عنوان وجود BOP يا پرشدگي در دو منطقه از شش ناحيه اطراف ايمپلنت تعريف شده است. از دست دادن استخوان توسط متخصص ايمپلنت دندان ديده و مشخص مي شود و اندازه گيري بر روي راديوگرافي هايي كه مرتباً گرفته شده بود ، اين ميزان را تعريف مي كند.

به طور كلي در نظر گرفته شده است كه ميكروب هاي sub gingival در ايمپلنت هاي بيمار داراي مشخصات كاملاً مشترك است. يك مطالعه اوليه نشان داد ، در حالي كه جمعيت ميكروبي اطراف ايمپلنت هاي سالم داراي ميزان بالاي سلولهاي گرم مثبت كوكسوئيد بودند با افزايش PD و التهاب لثه مواجه شده اند.

پوشش كامل سطح ايمپلنت توسط گونه هاي مختلف ميكروبي در 30 دقيقه پس از قرار دادن ايمپلنت شروع به تكثير مي شود و بار باكتري ها براي هفته اول به همان اندازه باقي مي مانند. بين هفته اول و دوازدهم پس از عمل ، بار باكتري براي چندين گونه به طور قابل توجهي بيشتر مي شود كه اين سبب مي شود تا بيماري هايي در ناحيه جراحي رخ دهد.

طبق مطالعات ذكر شده در بالا ، تركيب باكتريايي پري ايمپلنت از دندانهاي همسايه انتقال پيدا مي كند. اين بدان معناست كه ميكروب روي دندانهاي طبيعي است و آن ها به عنوان مخزن در اطراف ايمپلنت ها مي باشند.

به منظور درمان بيماري هاي ايمپلنت دندان انجام نكات زير ضروري است.

• حفظ بهداشت دهان و دندان
• حفظ سلامت ايمپلنت ها
• مصرف دارو هاي تجويز شده توسط متخصص ايمپلنت دندان
• ويزيت هاي دوره اي
• عكس برداري هاي دوره اي از ايمپلنت ها

منبع : https://www.tajdentalclinic.com/